LUDZKIE ZOO. WYNALEZIENIE DZIKIEGO
Prezentowana po raz pierwszy w Polsce wystawa „Ludzkie zoo. Wynalezienie dzikiego” zrodziła się z potrzeby zrozumienia mechanizmów rządzących konstruowaniem stereotypów na temat osób „innych” pod względem etnicznym, jak też rozpoznania zachowań dyskryminujących, jakie Europejczycy przejawiali wobec etnicznie „obcych” oraz tych, którzy byli uznawani za „ludzkie osobliwości”. Jednym z głównych celów „ludzkich wystaw” było ustanowienie hierarchii między „ludźmi cywilizowanymi” a
„dzikimi”, a także legitymizacja funkcjonującego w społeczeństwie pojęcia „normy”. Tego typu pokazy były organizowane w Europie od połowy XIX po połowę XX wieku, stanowiąc nierzadko pierwszą formę bezpośredniego spotkania między Nami a Nimi.
Na prezentację składa się 19 paneli, przedstawiających unikalną kolekcję fotografii, plakatów oraz dokumentów. Jest ona efektem długoletnich badań prowadzonych przez Groupe de recherche Achac (Paryż).
Do wystawy zostały włączone dodatkowe plansze prezentujące niepublikowane materiały dotyczące pokazów „ludzkich zoo” na terenie Europy Środkowej i Wschodniej w okresie od ok. 1850 do 1939 roku. Materiały te zostały opracowane w ramach projektu badawczego „ Inscenizowana inność. Ludzkie odmienności w Europie Środkowej, 1850–1939 ”, finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki (NCN 2015/19/B/HS3/02143).
Wystawa towarzyszy międzynarodowej konferencji naukowej zorganizowanej przez Ośrodek Etnologii i Antropologii Współczesności Instytutu Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii
Nauki oraz Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauki w Warszawie (25–27.10.2017).