W jaki sposób młodzi ludzie patrzą na obiekty sztuki pozaeuropejskiej? Czy postrzegają je inaczej niż poprzednie pokolenia? Co w nich widzą? Czym one dla nich są?

W 2019 r. zaprosiliśmy młode artystki i krytyczki oraz młodych artystów i krytyków – studentki i studentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Uniwersytetu Warszawskiego – do udziału w projekcie PORUSZENIE. Przystąpiło do niego ponad 100 osób z 5 wydziałów ASP – Architektury Wnętrz, Wzornictwa, Sztuki Mediów, Malarstwa i Grafiki – oraz z Instytutu Historii Sztuki UW.

Przed uczestniczkami i uczestnikami otworzyliśmy niedostępne dla publiczności muzealne magazyny. Wraz z kuratorkami i kuratorami odwiedzali je, odkrywali historie obiektów, dyskutowali o ich roli i charakterze. Spotykaliśmy się również na warsztatach z konserwatorami, inwentaryzatorkami i edukatorami muzealnymi. Wszystko po to, by „uzbroić” oko patrzących studentek i studentów, dać im narzędzia, dzięki którym mogli pracować z naszymi obiektami.

Chciałyśmy, by studentki i studenci pokazali nam, co ich PORUSZA, co jest dla nich ważne, co ich interesuje, jaki jest ich stosunek do muzealnictwa i obiektów muzealnych. Czy myślą o nich jako o dziełach sztuki czy wyrobach rzemiosła? A może taka kategoryzacja w ogóle nie jest potrzebna?

Jednocześnie zaproponowałyśmy PORUSZENIE obiektów, rodzaj interwencji w kolekcję. Może tym działaniem mogłoby być odbudowanie kontekstu, w jakim funkcjonowały albo ujawnienie historii obiektu, przepracowanie kontekstu muzealnego? Wystawa, która powstała na koniec projektu nie jest prezentacją jego efektów, jest raczej zapisem pytań, które pojawiały się w jego trakcie. Zestawiamy obiekty muzealne, które są materialnym śladem procesów poszukiwań i doświadczania, oraz prace studentów, które są ich rezultatem.

Więcej o wystawie.